İşte bizim problemlerimizin kaynağı. Ailemiz biz dünyaya geldiğimizde bizi ölesiye seviyor. Karşılık olarak ailemizi ölesiye sevmemiz gerekiyor.
Kadın erkek ilişkilerine geçtiğimizde bildiğimiz tek şey ölesiye sevmek oluyor genellikle. Sevilmediğimizde ölesiye mutsuz oluyoruz. Çoğu zaman bu mutsuzluk yaşamımızdaki güzellikleri öldürüyor.
Hayatı çekilmez kılıyor bize.

Anlamadan. Tanımadan anlaşmadan seviyoruz. Belki de aşkı sevmek sanıyoruz. Sadece kortekste yaşadığımız yüzeysel bir duygu oluveriyor AŞK. Sevgiyle çözüm arıyoruz dertlerimize düşünmek, konuşmak, hele ki dinlemek zor geliyor. Yorulmak istemiyoruz. Tükendiğimizde de adanmak zor geliyor.
Doğal süreçte olması gerekenleri hemen istiyoruz hayattan veya sevdiğimizden.

Olgunluğumuz yok. Kendimiz için süslenirken, giyinirken kendimizi geliştirmek, keşfetmek için vaktimiz ve de nakdimiz hep yetersiz oluyor.